Η θεατρική παράσταση που παρουσιάστηκε κατά τη γιορτή λήξης του σχολικού έτους 2014 - 2015 είχε τίτλο: «Η ειρήνη… περνάει κρίση», ένα σατυρικό δράμα εμπνευσμένο από την Ειρήνη του Αριστοφάνη που παίχτηκε για πρώτη φορά το 421 π.Χ., στα Μεγάλα Διονύσια και κέρδισε το δεύτερο βραβείο.
Το θέμα του έργου εναντιωνόταν στον Πελοποννησιακό πόλεμο που μάστιζε τις ελληνικές πόλεις και θεωρείται μέχρι και σήμερα ένα από τα πιο αντιπολεμικά έργα όλων των εποχών. Εμείς βέβαια διασκευάσαμε το αρχικό έργο και το προσαρμόσαμε στα σημερινά δεδομένα κι ας ελπίσουμε ότι δεν θα τρίζουν τα κόκαλα του Αριστοφάνη με το αποτέλεσμα.
Όσο αφορά λοιπόν την ειρήνη είναι περίεργο ότι δεν στάθηκε ποτέ αντικείμενο της οργανωμένης και συστηματικής μελέτης, που ονομάζουμε επιστήμη, ενώ η επιστήμη του πολέμου είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένη, τουλάχιστον στο κομμάτι των εξοπλισμών.
Αυτό που συνήθως εννοούμε με τη λέξη ειρήνη είναι η λήξη του πολέμου δυστυχώς.
Οι ρίζες του πολέμου και της βίας δεν βρίσκονται μόνο σε οικονομικούς λόγους. Βρίσκονται πρώτα απ’ όλα σε ένα σύστημα εκπαίδευσης που διδάσκει τον ανταγωνισμό, που αγνοεί την αγάπη και παράγει τελικά αδύναμα και υπανάπτυκτα άτομα, χωρίς ηθική αντίσταση, έτοιμα για την αγορά του πολέμου ή για οποιαδήποτε άλλη ανταγωνιστική αρένα. Ενάντια σε αυτήν την αναχρονιστική εκπαίδευση πρέπει τώρα να αγωνιστούμε όλοι. Πριν μας σαρώσουν οριστικά η βία και ο πόλεμος…